yalnızlığın en zengini1957
dokuz taş gibi diziyoruz hayatı
büyük taştan küçüğe sıra sıra
uzadıkça taşlar küçülen hayat
yıkılana kadar bir daha bir daha
hep bir küçük umut kırıntısıyla
aslında o da hayatta bir oyun
yuvarlanıp gelen bir top var ortada
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta