yalnızlığın en zengini1957
dokuz taş gibi diziyoruz hayatı
büyük taştan küçüğe sıra sıra
uzadıkça taşlar küçülen hayat
yıkılana kadar bir daha bir daha
hep bir küçük umut kırıntısıyla
aslında o da hayatta bir oyun
yuvarlanıp gelen bir top var ortada
dizdiğimiz hayat ve umutların üstüne
kaderle el ele vermiş agır agır
ya devirip gidecek çığlıklar arasında
yada ıskalayacak bir başka oyuncu
sırasını savıp yerini alana kadar
yıkılacak yeniden dizeceğiz bazen
oynaya oynaya hayatla dokuz taş gibi
vakit dolup çagrılana kadar ait olduğumuz yere
Kayıt Tarihi : 2.8.2010 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!