Dokuz Köyden Hiç Kovulmayacak Birisi İçin

Yazdıklarımın önemi yok,
Yaptıklarımın da.
Hayallerim artık yok,
Mutluluğum da.
Üşüyorum ama sen de yanımda yoksun.
Herkes beni üzüyor,
Herkesi sevmenin bedeli olarak.
Özellikle sen,
Bunu neden yaptın?
Beni neden aldattın?
Bir gün öyle bir nefret kaplayacak ki içimi,
Kalbim öyle buzlaşacak ki,
Sadece sen değil tüm insanlık verecek hesabını.
Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden,
Ağlamak ve zarar vermek dışında.
İşin en kötü yanı ise,
İkisini de yapamamam.
Biliyor musun sen aşağılık herifin tekisin.
İşin en kötü yanı ise,
Hala seni özlüyor olmam.
Hayatımı altüst etmek zorunda mıydın?
Keşke karşıma hiç çıkmasaydın.
Çiçekler hala güzel kokuyor,
Hava da güneşli,
Ama artık biz aynı değiliz.
Biz sözcüğü de hiçbir şey ifade etmiyor.
Aslında pek çok şey öyle.
Sen yine kendi havandasın,
Bense karanlık odamda yine yalnızım.

29 Mayıs 1999 Cumartesi 23:15 / İstanbul