Niye mi bu dünyada,
İnsanlar nankör olur?
Hiç,”İyi ki…”demezler,
Hepsi,”Keşke” der durur…
Bir kadıncağız varmış,
Vakt-i evvel içinde…
Dokuz koca eskimiş,
Bu zât-ı muhteremde…
Sonuncusu da ölmüş,
Oğluyla dertleşirmiş;
“Aaaah,ah…Aliyle Veli,
Dörtte ondan evveli,
Sonra Ramazan,Şâban,
Bir de rahmetlik baban,
Anan koca mı gördü? ”
Der kestiriverirmiş…
Bu kıssadan hissemiz,
Gözler aç olunca,
Karın doymaz inanın…
Önce gözü doymalı,
Bu dünyada insanın…
14.08.1993
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 9.5.2006 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!