Dokunup bırakmadan…
Saklanma gerçeklerden kendini kandırma
Görsün gözlerim dönüp ardına kaçma
Bir yürektik bir zamanlar delicesine
Şimdi kırık dökük birer hayat olduk
Bizden çıktık duygularımız biz değil artık…
İçimizde kopardı deli kaynak pınarlar
Dökülürdük sevginin gökkuşağından
Gözlerden tutsak bir biz vardık bize
Ruhlarımız kanatlanırdı nefes olurduk
Can taşıyan tenimizde aşk’ta buluşurduk…
Güneş doğmasa da sen güneşimdin
Gecelerin asi yürek yıldızı, kayan serabım
Gözlerimde bembeyaz papatya olup açardın
Zifirin en koyu rüzgârlarından geçerken bile
Sevgi kadehini sana kaldırdım aşkın şerefine…
Durgun suların yatağı idim, coştum seninle
Suskun duygularımın şifresini çözüp girdin hayalime
Vur istersen yürek kamçını gıgım çıkmaz bile
Ruhum ayaklandı koşar bu sevginin bakışlarında
Dokunup bırakmadan tutmak isterim varlığını…
Oktay ÇEKL
06.11.2012–19.41
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!