Dokunmayın Bana Bu Aralar

Dokunmayın bana bu aralar
ben ben bende değilim umudum kalmadı artık benim
ne bir beklentim kaldı hayattan
nede bir muradım
artık eskisi gibi sorgulamıyorum hiç bir şeyi
sorgulamıyorum hayatım da ki olan biteni
kim nederse desin şimdi umrumda bile değil artık
bana düşen yaşam neyse onu yaşadım ben
şimdi çekin ellerinizi benden rahat bırakın beni
varsın kanasın yaralarım umursamayın
ben ağlarım halime ben sararım kanayan bütün yaralarımı
yeter artık dokunmayın daha da kanatmayın kanatmayın yaralarımı
ben bende değilim bu aralar dokunmayın bana dokunmayın

dalgalarla boğuşan kaptan gibiyim bu aralar
dümeni hangi yana kırsam çaresizlik
hangi limana yanaşsam yalnızlık
hangi yana baksam umutsuzluk kaplamış dört bir yanımı
dedim ya artık pekte önemi kalmadı hiç bir şeyin
nasıl olsa alıştım alıştım hayatın her dümenine
bir darbe de senden gelse ne yazar gülüm
alıştım ben alıştım böyle yaşamaya
her şeyi olduğu gibi kabullenmeye alıştım ben
alıştım

nerden esersen es kahpe rüzgar
ne sen umrumdasın nede sen gibiler
demir attım yalnızlığa
kimse beni anlamadığı bir dünyada
sustum sineye çektim
belki de çaresizliğime oturup ağladım
amma yıkılmadım ben yenilmedim umutsuzluğa
direndim olmadı her şeyi silip yeniden başladım
amma aldırmadım hayatımda ki olumsuzluklara aldırmadım
artık kim ne istiyorsa onun olsun
benim huzur dolu bir bardak çay tadında
yalnızlıktan başka bir beklentim de kalmadı hayattan
şimdi kim nederse desin umrumdamı sanki umrumdamı
kim nederse desin umrumdamı