Dokunmayın Şiiri - Ömer Çevik

Dokunmayın,
Tükendi kalemimin gözyaşları,
Romanımın feryadı,
Suskunluğumun çığlıkları,

Sarılmayın,
Sardıkça kanadı kabuk bağlamış yaralarım.
Gökyüzüne bakan umutlarım
Uçurumun kenarında yoruldu parmaklarım
Tutunamiyorum,
Kirlettiginiz bu dünyaya...

Sevmeyin,
Emanet edemiyorum kumdan dağ kalbinize.
Ben belli bir ülkesi olmayan insanlardanim
Ve hiçbir yerin yerlisi değilim...

Nerelisin...
Kimlerdensin....
Geçin bunları...
Dünya değil ukba'lıyım
Velhasıl
Bu çağda yaşamak
Beni ziyadesiyle yordu...
Dokunmayın gücüm tükendi
Ağlarım...

ÖMER ÇEVİK