Dokunmaya Kıyamadığım Şiiri - Alp Arslan

DOKUNMAYA KIYAMADIĞIM
Olmasa da,
Bu âlemde ismimiz,
Karakolda resmimiz…
Tanır bizi,
Bu şehir, bu sokaklar…
Benim yanık gülüşümden,
Senin tatlı tatlı küsüşünden…

Hiçbir malumatım yokken sana dair,
Meğer gıyaben sevmişsin sen beni…
Ve taammüden vurulmuşum senin tarafından…
Alnımın çatına çatına vurulan,
Yazdığın ve gözümün içine baka baka okuduğun,
O iki satır şiir tarafından…

Bitince mısralar, nasıl büyük bir mahcubiyet…
İki cenahta da derin bir sükût…
Amma ve lakin
Bir vuslat olacaksa eğer
Bu gecikmeye de eyvallah!
Pekâlâ, o da olur…
O da olur.

Tek lakırdı etmeden sineme sokulurken,
Tutunca heyecandan buz tutmuş ellerini
Patladı edalı bakışlarında bir eflatun fırtına…
Aynı hislerle yanarken ben,
Çok mutlu etti beni,
Davranıp da açılman bana benden erken…

İlan edecekken bir aşkı,
Daha yürekli birinin senden önce teklif etmesi
Nasıl güzel bir hafiflik hissi veriyor, anlatamam…
Dudaklarımda yegâne sen…
Saadetim, hercaim, aheste tüten yanım…
Belki de bilerek aldandığım,
İsteyerek kandığım,
Yegâne sevdam, kadınım.
Bahtiyarım…
ALP ARSLAN
18.04.2023 - Çankaya