Derin Mavi Şiiri - Alp Arslan

Bak hele !
Sürgün vermen ne güzel şey.
Hele de bana doğru…
Çekinme, ser ruhunu gözler önüne.
Kahve kâkül arasından bakan o elalar nasıl da yakışmış.
Hikmetinden sual olunmaz ama
Cennetinden kovduğun şu kulların arasına
Bu melek nasıl da karışmış?
Herkesin yanlışını düzeltmeye meraklı ben,
Şimdilerde vazgeçtim dil bilgisinden,
Dağıldım çünkü senin yüzünden…
Kaçırır mıyım hiç?..
Kaptım göz ucundan beni gizliden sevdiğini.
Ne de hoşuma gitti çarpıntın…
Duymasınlar diye elini boğazına götürüp,
Gizlerken yüreğini…
Sen tatlı bir melek, benimse ne olduğum belli
Şimdi girmek için senin cennetine
Şu alıştığım cehennemimden vazgeçmeli…
Ha bu arada !
Bilmelisin ki,
Hep korkmuşumdur maviden.
Ya sen de bırakıp gidersen aniden…
Umut teknem küçük, şu hayatın dev dalgalarında
İçinde bir ben, istersen bir de sen…
Korkuyorum…
Yetmezse soluğum başlamaya yeniden…
Peki ya sen?..
Ya sen de bırakıp gidersen aniden…
Dayanmaz umut teknem, artık yaşlı
Daha da durmaz, ağırbaşlı
Sapmaz yolundan, rotasında adın işli
Ama yine de
Korkuyorum.
Zaten hep korkmuşumdur…
Ya sen de bırakıp gidersen aniden…
Bir de o dibi görünmeyen,
Derin Maviden…
ALP ARSLAN
Çankaya - 20 Ocak 2019