Dokunan Yanar Şiiri - Nevzat Dağlı

Alev sarmış camideki bacayı,
Dokunan yanıyor, bakınan rahat.
Suçlamayın kundaklayan hocayı,
Suçlayan yanıyor, çekinen rahat.

Minareyi çalan kılıfı bulsun,
Seccadeyi alan, salın kurtulsun.
Yangından mal kaçar; ver helâl olsun,
Koruyan yanıyor, yakınan rahat.

Cemaat huylanır indir elini,
Takkeye dokunma, örtsün kelini.
Uçkura elleme, tutsun belini,
Elleyen yanıyor, sakınan rahat.

Yiyin efendiler afiyet olsun,
Sofranız haramla, yandaşla dolsun
Yeter ki bardaklar içkisiz kalsın
İçenler yanıyor, tıkınan rahat.

Parça parça yiyin, bütün yutmayın,
Her şey haram olsun, helâl katmayın.
Salın gitsin hiçbir şeyi tutmayın,
Tutanlar yanıyor, ıkınan rahat.

Karıştırın, bulandırın suları,
Atın cebe yeşil yeşil doları.
Çıkarmayın boyundaki yuları,
Çıkaran yanıyor, takınan rahat.

Avlayın balığı bulanık suda.
Kasayla, kutuyla dolsun tüm oda,
Duadan vazgeçin, beddua moda,
Üfleyen yanıyor, okunan rahat.

Kime kul olmalı, iyi bilmeli,
İmamın, devletten önce gelmeli.
Rezilliği despotlukla silmeli,
Su bile yanıyor, dökünen rahat.

İmamın önünde elpençe durun,
Hırsızı bırakın, bekçiye vurun.
Nevzat gibileri hep asıl sorun,
Dövmeyen yanıyor, dokunan rahat.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat