Dokunamazdım... Şiiri - Nurcan Düzenli

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Hep uzaktan, çok uzaktan seni gözlerdim.
Teninde dolaşırdı rüzgarlar,
Yanımda yağardı anında karlar.

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Gecelerin eşi olmuştu özlemlerim.
Geçen zamandı hiç aldırmadan,
Atılan adımlarındı her zaman.

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Gözlerini gördüğümde titrerdim.
Güneş yıkanırdı saçlarında,
Baharı bulurdum kokusunda.

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Takvim yapraklarını hep biriktirdim.
Diz çökerdi umutlar önünde,
Yerin vardı herkesin kalbinde.

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Seni görünce başımı yere eğerdim.
Utanca bürünürdüm bu aşk karşısında,
Kaç kere başımı alıp vurdum duvarlara.

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Hapsolmuştu gecelere gündüzlerim.
Kaç kere düştüm yollara?
Kaç kere yakalandım yine sana?

Bakışlarına dokunamazdı gözlerim;
Bu yüzden gözlerimi gözlerine değdirmedim.
Hasret kalmıştım sesine,
Özlem duymuştum nefesine.

~ Nurcan Düzenli ~ | Dokunamazdım..