Dokunamadığım Cennetim Şiiri - Yunus Özkan

bir gül vardı koparamadığım.
benim diyemediğim.
alıp götüremediğim.
lalezarın solmayan gülü...

sevgiler vardır neden aramazsın.
dur, sevme diyeni kale bile almazsın.
anlamazsın neden sevdiğini,
kendine bile anlatamazsın.
seversin hemde delicesine,
işte öylesin içerimde...

gönlümün masumiyet timsali...
seni kıramam bilmez misin?
bilmez misin ki gülen yüzünü arar dururum.
hasretim şimdilerde hakim benim benliğime,

''kırmaya korktuğun masum gördüğündür! ! ''
gördüğüm masumiyetin timsali...
seni benden kim ayırabilir ki?

ama sen gitmek istersen! ?
ben susarım...(...)

gözlerim konuşur,
beynimde çakan şimşekler yağmur olur...
yağarım topraklarıma,
ama diner merak etme...

görme sen bu halimi...
beni sana bakarken yanan gözlerimle hatırla,
yanan yüreğimi görüpte sakın asma yüzünü...

ben mecnun değilim...
dağlar yerinde dursun.
ben şair yürek,
bırak ta bu sana son şiirim olsun...

kader utansın,
diller sussun,
bu aşk unutulsun...
yüreğimdeki masumiyetin ebedi kalsın.

son sözünü söyle de
aşk defterime son nokta seninle konsun.

kandırmıyorum kendimi inan bana,
bir umut var hala bu sevdaya...
suç işliyor muşum gibi bakma yüzüme,
doğruyu yanlışı düşünecek değilim.

bir gün kavuşacağım...
dokunamadığım cennetim sana...
seni...
seni...
yalnız seni seviyorum
ve bir kez daha,
Masum yüreklim seni çok seviyorum...