Dilsiz Yürek Şiiri - Yunus Özkan

Dilsiz Yürek

’’Gönlüm, gözlerine hasret kalınca can verdi
Ölüm seni sevdiğimi bildiği için bana hak verdi’’

Gün geliyor unutuluyorsun böyle...
Umut ekip kaçıyorlar sessizce...
Gün olurdu uykusuz gecelerin zifirinde
Nefesini duymak bile yetiyordu seninle...

Yıllar geçer giderdi sessizce
Yığılır kalırım sensizliğimde
İçimi parça parça ayıran sözlerinde
Bir pul olup yok olmaktan korkuyorum...

Kuşlar kadar özgür artık gönlün
Gönlümü gömdün ve ben öldüm
Gül yüzüne müptela olsam da ömrüm
Yalnız senin gözlerinde güldüm

Zaman diyorum, zaman sessiz
Sensiz geçen geceler hissiz
Düş bozumu virane gönlümden
Sensiz geçen her gece dilsiz...

Mum ışığında sarsılan bedenin
Benim ilacım tenindeki terin
Sanki hissetmiyorsun ben körüm
Seni senden bile çok seviyorum...

Her gidişin şiir oluyorsa
Sınır taşları seninse ömrümde
Sınırlarımı sen çiziyorsan
Ben seninim, peki sen?

Yunus Özkan