Dökülmek Denize Şiiri - Ekrem Bozkurt

-1-

Yıldırım kılıcıyla simsiyah geceyi parçalıyor öfkeli Tanrı
Tedirgin titreyip duruyor kuzeyi kaybeden bir pusula
Yanlış aşk yükü yüklenmiş gemim su alıyor
Saçlarını kırbaç gibi yüzüme çarpıyor gece saçlı kadın
Es o es veriyor’’çıkarın bu batığı ‘’diyorum

Turkuvaz gözlerinde zafer parıltıları
Sivriltiyor kayalıkların köpekbalığı dişlerini, bileyliyor.

Sahildeki zakkum zehirliyor düşlerimi, uyansam kurtulacağım
Karanlık denize dökülüyor çığlıklarım ve ıslanıyor
Hayalin buğulanıyor gözlerimde tutunamayıp anaforlara düşüyorum
-Yada düşürüyorum kendimi-
Hiç yoktan sularına hüzün serptim denizin
Yanık küllerimi savurmayacaktı rüzgar benden habersiz…

-2-

Dökülmek denize nasıl bir duygu bilemeyeceğim
Rüzgara tutunmak nasıl bir duygu…
Bir toz olma ihtimalini hiç hesaplamadım
Karanlıkta göremediğim ne varsa
Kaybolmuşluk duygumu artırmakta…
İçimde cam kırıklarından akan nehir
Balıkların pullarına sıvanmakta

Küsmedim lakin yine de
Küllerimi savurmayacaktı rüzgar benden habersiz…

-3-

Üzgünüm çamurlaşacak iskelede bekleyen yağmurluğun
Rüzgarla geçerken ben nefes alma…

Savurmayacaktı rüzgar benden habersiz…

-4-

Anılarımı bırakacaktım sana…
Çiçeklerimi sulamayı unutma diyecektim.
Belki başka şeyler de diyecektim…

Rüzgar benden habersiz…

-5-

Uzakları pek aydınlatamıyor ışığın gücü…

Fener bekçisi uyuyor herhalde.
Yolunu yitirebilir birileri kuşkusuz.

Benden habersiz…

-6-

Bekleme…
Ve… bekletme hayatı.
İskeleye yapışır gölgen.

Habersiz…

İzmir-Eylül-2008