dökülenler
Kırık dökük bir kapıydı
Elimle ittim yavaşça
Açılıverdi sağımdan sola
Uzunca avlunun sonunda
Ayaklarımın tam altında
Bin sarılık bin ayrılık
Yer doymuş yaprağa
Ağaçlar öksüz kalmış
Rüzgarla dallarında
Sarıldık yine orada
Gri gökyüzü altında
Sarardık biz de solduk
Biz Sonbahar olduk yine…
Yılmaz BEKTAŞ
Kayıt Tarihi : 16.5.2023 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!