Dökülen Şiiri - Coşkun Kaya

gece düştüğü zaman pencereden odama
karanlığın kör ve sağır korkusunda
hayalinle tutuşur gözlerim.
sığmaz sancılarım mısralarıma...
ağlamayı öğretirim içimdeki çocuğa;
sonra sıkı sıkı tembihlerim sevmeyi,
sevdalar anlatırım
mutlu sonla biten hikayelerden...
sevinçler...
yalan söylerim ”aşk mutluluktur! ! ! ” derim;
kandırırım içimdeki çocuğu...
ne fayda!
dökülür korkularım şiirlerimden.

sende böyle bir gece,
karanlıkta aktın gönlüme...
önce titredim,sonra ümitlendim!
kandırdım içimdeki çocuğu
“aşk mutluluktur! ! ! ” dedim;
yalan söyledim!
ve sevdim seni;
kasım yağmurları kadar ıslak,
geç kalmış ve korkusuz....