Döküldü Sabrımın Umut Sıvası

Bir göz şu dünyâyı görür giderim
Tulumu çulumu sürür giderim
İçinden içinden yürür giderim
Kâlbinin zümrütlü kalelerinden..

Üç koyun verdiler güdemez oldum
Ocak oldum yandım tütemez oldum
Ben kendi kendime yetemez oldum
Usandım nefsimin hîlelerinden.

Mecâl yetmez sürdüremem tâkibi
Vuslât yoksa neyleyeyim habîbi
Kuşatılmış yüreğinin sâhibi
Kurtulamam gönül hâlelerinden.

Döküldü sabrımın umut sıvası
Görünmez gözüme Gül'ün cilâsı
Sezâî bülbüldür güldür yuvası
Bülbül memnûn değil lâlelerinden.