91 vagonlu trenin bilmem ki hangi vagonundayım
feda ediyorum bu zamana yenik bakışlarımı
saatimi,hislerimi ve doğmayacak çocuklarımı..
zamanı biraz daha hızlandırıp duyularıma yapışan
bu nefes kalabalığından bir an evvel kurtulma isteği
ve kendime kalabilmemin hazzı,bu hiç bir şeye değişilmez..
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta