Dökmüştüm sana içimi Şiiri - Doğan Miroğlu

Dökmüştüm sana içimi
Belki anlarsın diye
Açmıştım yaralarımı
Belki dağlarsın diye...

Sana umut bağlamıştım
Çaresizce ağlamıştım
Dönüp sırtını giderken
Gitme kal diye yalvarmıştım...

Ellerinle ittin beni dipsiz kuyulara
Çaresiz koydun çarelerin içinde
Bağırdım çagırdım duyulmadı sesim
Boynu bükük koydun beni
Yetim çocuklar gibi...

Bana göre ben haklı
Sana göre sen haklı
Sarılsak geçecekti
Darıldık öylece kaldı...

Senden sonra
Hazan vurdu dallarıma
Bir bir sarardı yapraklarım
Ne baharları gördüm
Nede çiçek açtım
Kar boranla geçti benim ömrüm...

Gülmedi hiç yüzüm
Kederle arkadaş oldum
Her gün kanlı yaş döktü gözüm
Gençliğimin baharında açmadan soldum...