Tutkuya koşar ayakları, bedenin de sönmeye hazır bir ateş
Evveli saymazsan yaşanmamış gün diyerek, gözleri kara.
Saçına dökülür zemheri bir ışıltı, içine siner öyleki Mehveş
Yüzünden akar kara bir ırmak, bütün arzuları toplarcasına.
Sirtaki yapar bütün porselenleri kırık salonun tam ortasında
Şehvete açmış bacaklarını, kolları bir güvercin kadar yumuşak
Dokunmaktan çok öte sanki okşuyor havayı, Havva’nın o güzel kızı.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta