Doğurma beni anne Şiiri - Derya Avşar

Doğurma beni anne

Artık doğurma beni anne!
Sen dizlerimi öperdin,
Yüreğim sevgiyle çarpardı.
Yüreğimi taşa çevirdiler anne!
Dokunmaya kıyamazken sen,
Kıydılar hunharca, kıydılar anne!
Bedenimi cayır cayır yaktılar.
Cilalı bir bıçak ile kanımı akıttılar…

Artık;
Ne sen beni yüreğine sarabilirsin,
Ne de ben aşka gebeyim şimdi…
Güven duyduğum dağlar yıkıldı.
Yalan aşkların kör düğümü zaman.
Zulüm kuşanmış zalimler…
Sahte sevdalar pek yaman.
Bir gülüşlük ömrümüz vardı;
Ona da paslı bir hançer saplandı…

Dünya çirkin, insan kötü anne!
Artık öpünce iyileşmeyen,
Derin yaralarım var anne!
O bana anlattığın hikâyeler var ya;
İşte ben o hikâyede öldürülen kadınım!
Kötü kahramanların emellerine kavuştuğu,
Şizofreni eylemlerinden bir kurbanım...
Artık doğurma beni anne, doğurma...