Doğurgan Şiiri - Reyhan Sur

saat güne gün haftaya hafta aya belenir
Niobe’nin rahmine düşer oniki çocuk.. altı kız altı erkek
yıl ayları doğurur
her yıl büyür emzirerek biribirini aylar.. yenilenir
kapıdır aralık.. geçiş verir sevdaya
mart cemreler peşinde
haziran bereketi doğanın
eylül güneşinde hüzün yaşlanıverir
bir şeker sıkıştırmışız avurdumuza
emdikçe tükenir.. çöker avurtlar

biz hala çocuk dünden yarına

doğururuz kendimizi yeniden
umut doğurur aşk doğurur
mavi boncuklar dağıtırız kıraçlara yıldızlardan
sulusepkenler yağdırırız

sonra geçeriz altına kepeneksiz
nefesleniriz kart solungaçlarımızla

eser estiririz..
esti.................................... essin palazlandım
geliriz gideriz..
geldi...................................gelsin onurlandım
öper öptürürüz..
öptü....................................öpsün nefessiz kaldım

sahi ben ölü müyüm şimdi

kıllarım tırnaklarım ölmemiş hala
ölmemiş..

yoksa ben yeniden mi doğdum

tanrıçalar tanrıları doğurdu
tanrılar yenilerini
deniz Venüs’ü
Uranus nimpheleri

çiçekler tomurcukları
son renkler beledi kendini tüm renklere
renkler renkleri doğurdu

sevdim.. sevildim.. sevdimmm...

n’ola sevmez olaydım
tutulaydı dillerim
söyleyemez olaydım sevdiğimi

tanrılar! duyun beni!

tanrıça Maat! adaletinle tart sevdamı da ver cezamı
alt üst et Poseidon! çalkala denizleri..rüzgarına tutulayım da.. söz dinlemez sular gibi karşı durayım kara kayalara
Khelone gibi cezalandır tanrı Zeus! .. sabırla dölleyip sevgimi.. yeni sevgiler doğurayım
örümcek arakne olmak isterim –ki- çelikten ağlar öreyim ışıklara banarak kendimi
kapansın dağların ağzı buz sözler karşısında.. sağır olayım

....ve damat traşınla gel ölüm!
beyazlar giyeceğim başımda defne tacı..

çıkıp gökyüzüne yıldızlar doğuracağım...