Doğumun Az Ötesi Şiiri - Alev Mersin

Anneannem
Az ötesinde doğumunun
Doğurdu annemi.
Öncesini ve sonrasını
Boy boy, huy huy, peş peşe…
Her doğumda biraz daha büyüterek
Biraz daha öldürerek çocukluğunu
Doğurdu çocuklarını.
Annem doğarken dedem
Erkek evlatla müjdelenmeyi bekliyordu.

Annem doğdu ve doğumunun az ötesinde
Bir nehir akıyordu gözlerinde
Doğurdu beni.
Doğumumun sabahı kış güneşiydi
Kundağına aldı doğa ana
Kar örtüsüyle bebekliğimi.
Bir ertesi yalancı bahardı
Sonrası görünmez bir şafak
Sis giysileri içinde,
Ben doğarken babam
Erkek evlatla müjdelenmeyi bekliyordu.

Annem doğdu ve doğumunun az ötesinde
Dağ eteğinin altında doğurdu beni.
Yukarısı vakitlerden geçti, karaydı
Soğuk dişlerden giriyordu içeri
Sazlıklara sığınmış böcek sesleri…
Annem üşüyordu
Annem ter döküyordu derinden sarsılarak.
Aydınlanması yasak cehaletiyle
Bilgelik doğuruyordu
Avazı çıktığınca yırtılan rahmi!

Annem doğdu ve doğumunun az ötesinde
Doğurdu beni kendinden
Gün güneşi doğurur gibi.
İki nehir arası, bir dil yarasında
İki ülke sınırı, bir savaş ortasında
Şark'ın umuda yasak bölgelerinde
Özgürlüğün hicri takviminde
Akbabaların göz koyduğu topraklarda
Terli alnı, kanlı elleriyle
İki ucu tel örgülü saçlarıyla
Kızıllığında gözlerinin
Doğurdu beni...

Şiirin bütün dizelerinden
İmbikten süzülür gibi doğdum ben!

Annem
Bir ihtimal büyürüm diye
Aydınlanması yasak cehaletiyle
İki ülke sınırı
Bir savaş ortasında doğurdu beni,
ÖZGÜRLÜĞÜN HİCRİ TAKVİMİNDE
KENDİ HİCRETİNDEN!

15.11.2016