Beklerken Şiiri - Alev Mersin

Zamana meydan okuyan
İç içe evler arasında,
Üstüne karanlığın zehir gibi düştüğü
Dar sokaklara benzerim bu saatler.

Bu saatler,
Hayata siktiri çekmiş
Bir kadın geçer sokağımdan.
Büyük bir hazla ciğerlerine çektiği dumanı
Küfür edasıyla asar göğün tavanına

Çöpten kaderimi çeken bir köpek
Ganimettir diye sürükler ağzında.
Kimseye görünmez varlığım
Kemiklerim sızlar ayak altında

Yolların hiçbir yere götürmediği,
Yılların
Yıpranmışlıktan başka birşey vermediği
Öfkeye yenik bir adam,
Yol diye geçip üstümden
Tükürür suratıma hoyratça.

Yoksulluğun kırıp döktüğü bir evde
Kibrit çöpüyle tutuşturulan gecede
Mum alevinde erir dökülürüm.
Bir pencere kırılır birkaç ev ötede
Belki de bir kalp
Sesi kulaklarımı delip geçer.

Uzaklardan ciğerlerimi parçalayan
Boğuk bir ses yankılanır;
“ Baba dövme!”
Çocukluğum kendine çekilir
Ufaldıkça ufalanır içimde.
Yitik bir adres olurum haritalarda
Tarifsiz bir ceset akıllarda!

Aklımın tımarhanelerinde
Binlerce yüz çığlık çığlığa
Duvarlarımı tırmalar kanlı sesleriyle.

Bilmem nerden nereye...

Şeyh Bedrettin isyanına karışır adım
Serez’de asılırım.
Başka bir yerde
Bir paşa yetişir Pir'liğim dergahında
“Hızır” derler adına
Fetvayla urganı dolar boynuma.
Mızrabım vurur bam teline dünyanın,
Ben umuda şah derim
Zulüm titrek bir tükeniş olur
İdam sehpalarının dar açılarında..!