Seksenli yıllardan biriydi.Yaşım da daha otuzlarda. Kasabamızın bir köyünde öğretmenlik yapıyordum. Bir gün, birdenbire, doğum günümün yaklaşmakta olduğunu hatırladım.Hemen aklıma çeşitli sorular geldi. Eşim acaba bu yıl hatırlayacak mıydı doğum günümü? Acaba bana ne alacaktı? Yoksa yine unutulacak mıydım.....Bu soruların yanıtlarını bilmeyi o kadar isterdim ki!
Doğum günüme birkaç gün kala, eşimin, sigara paketinin üzerine, doğum günümü not aldığını gördüm. Güzel! Demek, bu kez unutmayacaktı. Acaba bana ne alacaktı? Beni dışarıya yemeğe götürecek miydi?
Hayal kırıklığına uğramam uzun sürmedi.Doğum günüme üç gün kala, eşim, birkaç günlüğüne iş için İzmir’e gideceğini söyledi. O gün, evde olmayacaktı. Buna çok üzüldüm.Eşimi İzmir’e yolcu ettim. Bir yandan üzülüyor, bir yandan da kendimi teselli ediyordum.Eğer unutmazsa, o gün beni İzmir’den telefonla arayabilirdi. Hediyesini de, geldiğinde verirdi. Hatta, oradan bana, çok güzel bir hediye alabilirdi.Küçücük kasabamızda, ne bulabilirdi ki alacak? Hele o yıllarda.
Doğum günümden bir gün önce döndü eşim.Hiç beklemiyordum.O nedenle çok sevindim. Bu çok güzeldi. Demek doğum günümde burada olacaktı. Kimbilir, belki de bana İzmir’den hediye bile almıştı.Vermek için yarını bekliyordu. Çok heyecanlıydım.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
