Bedenimden bir kıyamet daha koptu..
Yaşlanan ağaç misaliyim..
Bilmem,kaç dal,kaç yaprak dibine düştü..
İçi boş bir kuyu misaliyim..
Deri’m buruştu,gözlerimin feri kaçtı..
Yaşlandı ruhum,yoruldu kalbim..
Duygularım harap,kalmadı halim.
Filizlenen dallarım,yeşermedi benim..
Yıllarca bekledim gelmedi..
Yaradan,sabret,bekle kulum dedi..
Öylece beklemekse ömrümü yedi..
Gün kara,gece ayaz..
Fırtınalar ve gök gürültüsü..
İki paspal çaputtur,benim tenimin örtüsü..
Aylar önemsiz,ha mart ha nisan.
Farkına olmadan usulca,ölüyor insan..
Kayıt Tarihi : 5.4.2019 11:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!