Ey benim sevgilim.
Karlı bir çam ormanında nefes almanın bahtiyarlığına benzer seni sevmek.
Sevmek diye adlandırılan bu naçiz kelimenin ne mucize, ne büyük, ne mücessem bir manâsı var değil mi divanların içinde.
Kays ibn'î mülevvâh, bir uçurumda bulmuştu kendini.
O uçurumun aşağısı bedenine cehennem, ruhuna Cennetti.
Görüyordu ama ses de edemiyordu.
Çünkü Allah, kalpten kalbe bir sırat inşaa etmişti ona sevgilim.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta