Doğuluyum Erzurumluyum Gardaş

-*- Doğuluyum Erzurumluyum Gardaş -*-
Yoğrulmuş balçığım, yaylamın havasıyla…
Yoğrulmuş, suyuyla, doğasıyla.
Ben doğuluyum,
Ben Erzurumluyum,
Ben Dadaşım gardaş;
Alışamıyorum körfezin pis kokusuna,
Alışamıyorum, sıcağına, soğuğuna, suyuna.
*
Ben Doğu’mun, ben Erzurum’umun,
Soğuk sularıyla serinlemişim,
Tozuna üflemişim,
Ayazında üşümüşüm,
Buzunda kayıp düşmüşüm.
Rüzgârıyla sarmaş dolaş olmuşum,
Damlarında ne karlar yemişim, kürümüşüm.
*
Ben Doğuluyum, ben Erzurumluyum,
Kıtlama şekerle çay içmişim,
Lavaşlara sarıp, Cağ kebabını yemişim,
Kadayıf dolmasını gardaş;
Kızgın yağlara atıp kızartmışım,
Üstüne şerbet döküp, Erzurum’i ballandırmışım.
*
Doğudan, Erzurum’dan, gün doğar ordan,
Misafirperver, mert, kanı sıcak,
Çıkarlardan uzak,
Gözü perk, dadaş; yiğit demek,
Dostlukla var olup, dürüstlükle yoğrulan,
O, toprakların çocuğudur gardaş, bu taşıdığım can.
*
Yazı bir başka, kışı bir başka olur,
Palandökende kayağa doyulur,
Şelalede piknik olur,
Kalasi, ilicesi, şifalar dağıtır durur,
Semaver çayının koğusi İzmr’e dek yayılır.
Dadaş, Efe, Seymen; el ele dünyaya garşi durur.
Haydar Demoğlu//ERZURUM