Doğudan Daha Doğudan Şiiri - İbrahim Gök ...

Doğudan daha doğudan daha doğudan
Daha doğudan, güneşin doğduğu yerden
Eğilip baktım çırılçıplak dünya
Kadınlar, ağaçlar, dağlar çırılçıplak
Bir halk çırılçıplak konuşuyor

Kırbaçlanarak dönüyor akrep ve yelkovan
İstasyonda, yorulmuş saatlerin içinde
Unutkan kavimlerin kadınları
Evlat diye emzirir büyütür acısını

Savaştan korkmuş çocuklar gördüm
Yüzü anneme benziyor, elleri kesilmiş elleri
Dilleri Türkçe, dilleri ışkın vermiş çiçek

Bir oltanın ucunda çırpınarak bekleyen
Şehrin anıtlarını kıskanan ben
Zapt edilmez bir atın üzerindeyim
Bırakın gideyim doğudan daha doğudan

Daha doğudan sesleneyim size
Belki sesim çiçek açar
Yoksul evlerin penceresinde