arpaçay'a akşam çökmüş usulca
ocağın altısı günlerden pazar
dışarıda korkunç bir fırtına
dışarıda alabildiğine kar var
üstelik ışıklar da sönmüş
her yanı derin bir karanlık ve ıssızlık kaplar
ve sadece rüzgarın sesi
yüreklere uğrar
ben yine oturmuşum odamda
yanımda bir mum ışığı
dışarıda göz gözü görmüyor
ve camlarda kar buğusu
ben yine oturmuşum odamda
bu nasıl memleket diyorum
bu nasıl bir yaşam
şaşıyor insanın sağduyusu
arpaçay; 6.01.1980
Zeki TüyenKayıt Tarihi : 4.7.2012 12:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)