DoĞuDA KıŞ Şiiri - Adem Uysal

Kış bastırınca, tüm şiddetiyle,
Kar yolları kapatır, hayat felç olur.
Köylü alışıktır, zor şartlarda yaşamaya,
Uzun kış gecelerinde, dışarı çıkmamaya.
Kış boyunca köye, ne gelen olur, ne giden,
Hastalar doktora gidemez, ilaç bulamaz.
Ya ölüp giderler, göz göre göre,
Ya iyileşirler.
Köyde hayat durmuş gibidir,
Ta ki bahar yağmurlarıyla karlar eriyene dek.
İşte o zaman, hasret biter, yüzler güler.
Yolları kapatsa da, yoğun kar,
Her şeyin bir çaresi var.
Kimse diyemez ki, bu kötü kader,
Ne güne duruyor helikopterler?
Doldur ilacı, gıdayı, köylere gönder.
Devlet isterse, bunları yapar,
Senin de ona karşı, görevlerin var.
Böyle gelmiş, böyle gitmez elbet,
Sen vergini vermezsen,
Nasıl baksın sana devlet?
Devlet zengin olsun ki,
Rahat etsin bu millet.