Doğuda Bahar Şiiri - Serhat Haymatlos

I

aldırma sen
mevsimler yanılır.
bahar değil bu gökteki
yalnızdır dağlar
ve mart’a girince
her ağaç yaralıdır
dalına kar suyu sızan tohumlar
sana baharı anlatamaz.

bir orman tutuşsa böyle zamanlarda
kül olsa
dalına kar suyu düğümlenmişse ağacın
ölü su kokusu sarar her yeri,
kuşlar, çığlıklarını gömüp gelirler
perdeyi aralamak
pencereyi açmak
bahara inanmak
marifet sayılmaz böyle zamanlarda.

insan dediğin bir ağacın kederine yarendir
söylenmemiş türküler
dilsiz kuşlar kadar
sabahsız
yarınsız çocuklar kadar yardır her insan bir ağaca .
ve her sabah
güneşi ilk karşılayan doğu dağları
öyle ki
rüzgarında dal kıran
ayazında ağaç yaktıran
yine dağlarıdır doğunun .
rüzgar ayininde ağıt ekilen toprak
sonra her mevsim acı biçtiğimiz doğu dağlarında
kuşlar ve anneler,
çığlığını hep başka baharlara saklar.

II

ve inan doğuda bahar
senin yüzüne düşen gün ile başlar.

şafağın bütün kızıllığını
biçimsiz kerpiç pencereden içeriye alan
yüzünün yorgun umuduna
sonsuz bir inançla/ içimdeki ırmağın en taşkın yerini
bıraktım
sende hiç durmadan aksın
bahar uzun sürsün
çocuklar kıyısında ardına bakmadan koşsun diye
yalvarırım gözlerini kaçırma benden.

bırak yanılsın mevsimler
zamansız yağmurların ardından binbir çiçek gelir konar
toğrağa
biz seninle iki dağ oluruz, gövdemizdeki oyuklardan
kuşlara yuva
doğuya belki böyle ansızın gelir bahar,
ağaçlar ve insanlar yarasıyla yalnız kalmaz.