Doğu Türkistan Şiiri - Mahmut Küpeli

Hiç utanmadan sakalınızdan, giyin fistan!
Sormayın sebep ne, sebebi Doğu Türkistan!

Tarih hiçbir zaman görmedi böyle bir zulüm:
Dedeler, babalar, oğullar, beşikte gülüm…

Böylesi yaşamaktansa gelsin kutlu ölüm!
Susun ırktaşlarım siz de susun Müslümanlar!
Bizi Amerikalı anlar ya da Almanlar…

Eritmedik mi dağlarca demiri birlikte?
Demedi mi atalar hayır vardır dirlikte!

Bu çağ o çağ değilmiş yanlış yerde doğmuşuz.
Kardeşin değil, düşmanın sırtını ovmuşuz.

Kopsun be kıyamet, isyanda her yaratılan!
Doğu Türkistan gibi bir köşeye atılan:
Sahipsiz miyiz yoksa bilmem ner’de doğmuşuz!
Irk, din hikaye, meğer hayvan bile yokmuşuz!

Olsun, sokmuşuz zindan geceleri o güne!

Tanrı’ya taymamdır: Gel beni al buralardan!
Gün geçtikçe kalmıyor eser; namustan, ardan…
Geçmişiz; dünyadan, yaşamdan, kokulu yardan…

Ulu Tanrı; muhtaç etme yine bizi düne!
Düşüyor bak yolumuz yine kanlı sürgüne!
Hangi yarattığın muhtaç değil ki övgüne?

Kopar artık kıyameti yoksa gitmeyecek:
Yürek ve gözlerden akan kandır, bitmeyecek!

Her insanda bulunur bu iyi yan bu zerre…
Bir yanımda Doğu Türkistan bir yanda Gazze…