Doğu Türkistan Şiiri - Ali Yücel

Acımıyorlar, ne ihtiyara, ne gence.
Aç ve susuz yaşıyorlar günlerce.
Yüreğim yanıyor tüm bunları görünce.
Bu zulmü anlatamaz ne dil, ne lisan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Hamile kadınların karnı deşilmiş.
Budanmış ayaklar, kollar kesilmiş.
Okullar kundaklanmış, evler basılmış.
Her yer mezar dolu, her yer kabristan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Müslüman Türk'ün akarken kanı.
Dostunu iyi bil hasmını tanı.
Bu işin başka yok çıkar yanı.
Çin seddini yıkıp, yazalım destan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Kuralım ordumuzu asyada kışlayalım.
Mermimiz biterse sapanla taşlayalım.
Nereden başlanırsa, oradan başlayalım.
Uykularımız kaçıyor sinirden, hırstan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Yeryüzünün adalet kılıcı biziz.
Allah bize, biz onlara yeteriz.
Olduğumuzdan daha büyük milletiz.
İbaret değiliz Edirne'den, Kars'tan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Allah'a inananın olmaz korkusu.
Derhal kurulsun Turan ordusu.
Dağılsın dünyanın dumanı, pusu.
Ruhumuz arınsın hamlıktan, pastan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.

Yetim kalan çocuklar gülsün isterim.
Babalar evlerine dönsün isterim.
Zalimler belasını bulsun isterim.
Dalgalansın gök bayrak, varolsun vatan.
Kanayan bir yaradır, Doğu Türkistan.