Doğu Türkistan Şiiri - Ramazan Çetin

DOĞU TÜRKİSTAN
“Hangi çağday mışız” yıkılsın çağlar,
Analar,bacılar,bebekler ağlar!
Feryat düğüm düğüm,yürekler dağlar,

Kim,nasıl temizler ,Kalpleri pastan?
Karanlık gidici inan Türkistan!..

Türk’ün Türk’ten gayri dostu yok,bildik !
İslâm Dünyası mı? Gönülden sildik,
Hakk’a secde ettik,O’na eğildik,

Bacalarımızdan tütmeli duman,
Sabret,ayak dire,dayan Türkistan!..

Duyarsa, Türkiye duyar acını,
Ancak o hisseder,senin sancını,
Rabbim,imdât eyle giydir tâcını !..

Kanla,göz yaşıyla yazılır destan;
Mazlumun Vatanı,Doğu Türkistan!...

Eyy Çin, soydaşlarım sahipsiz değil,
Göz yaşları seni eritecek bil,
“Allah” diyenlere O,kâfi vekil,

Bir Millet kesildi,ekmekten aştan,
Ayağa kalkacak,Doğu Türkistan!..

Bu zulüm bitecek,dayan gardaşım,
Bahara az kaldı,geçecek kışım,
Çiçekler açılsın,gülsün dindaşım;

Îmansız kalplerin farkı yok taştan;
Külünden,yeniden doğar Türkistan!..

Gözünden yaş değil,kanlar akıyor,
Çığlığın yankısı,ciğer yakıyor,
Dünya tren görmüş,ona bakıyor,

Gülümseyen yüze,hasret bir vatan;
Duâlarım sana,Doğu Türkistan!..

Zâlim Çin zulmüdür,bu zulmün adı;
“Sağır sultan duymuş”gâfil duymadı,
SARIGÜL,sararmış görmüş feryâdı;

Rabbim âzat etsin seni bu yastan,
Hürriyete hasret,DOĞU TÜRKİSTAN !..
Ramazan Çetin