Doğu Türkistan Şiiri - Davut Affan Yılmaz

Doğu Türkistan

Yanıyor içim, her zerremi yakıyor benim,
Her insan benim! Her insanoğlu benim tenim.

Bir yandan yanar ciğerim, zulüm görmüşlere,
Buz keser kanım, bu zulümü görmemişlere.

Güneşin doğduğu yerden gelir çığlıklar,
Battığı yerdeyse, dinmek bilmeyen alkışlar.

Ey gözleri kör, dilleri lal; görmüyor musun?
Vatanın Türkistan ağlıyor, duymuyor musun?

Haykırsana öfkeni, hem dağlara taşlara,
Yoksa acıyor musun, gözünde ki yaşlara?

Ölüm korkuttu mu seni, sen kimin oğlusun?
Sen Atilla'nın, Sultan Fatih'in torunusun.

Bak Ata'ndan bu yana kadar esen yellere,
Kim değişmiş Vatan'ı; gövdeye, kellelere?

Yetmiyorsun işte, duyurmuyorsun sesini,
Zulme karşı dur, Hak için tüket nefesini!

Taşlar çatladı taşlar, uçan kuşlar ağladı,
Dağlar ikiye bölündü, karalar bağladı!

Unutma! Türkistan sana bir Vatan'dır, tektir,
Vatan; aşktır, sevdadır, çiledir, müebbettir.

Benim gönlüm razı, zindanlarda müebbete,
Her Vatan kavuşacaktır bir gün Hürriyete!

Davut Yılmaz

Davut Affan Yılmaz
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 15:24:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Davut Affan Yılmaz