Doğruyu Geç, Yalana Gelmeden İlk Sağ...

Buralarda kimse kimseden nefret etmiyor...
Herkesin gülüşleri saf, herkesin bakışlarında biraz insaf...
Yalan ilçesi il olduğundan beri,
Giden her sevgilinin dönmediği günden beri,
Biraz hayal kırıklığı, biraz kırgınlık, birazda öteberi,
Yaşanmışıklıklarla dolu sırt çantamla burayadır gitme isteğim...

Bir masalım var benim... İçinde kimsenin ölmediği...
Biraz hayallerim var... Kimsenin henüz kirletemediği...
Birkaç tane yalanım var... Amaç başkalarının iyiliği...
Pişmanlıklarla beraber bekliyorlar beni bir cennet ikindisinde...
Saatler hakikati çeyrek geçe, akrebin yelkovanı terkettiği yerdeyim...
Ben aslında yerde bir ekmek gördüm, onu yükseğe koyma derdindeyim...

Gidiyorum artık... Gidilmeyi hakeden tüm ıssız bucaksız yollara...
Hatrı kalmasın diye gerçeğe dilenen tüm yalan özürler,
Ve yazarım sana temalı tüm yolcu edilmişliklere selam ederek...
Gerçek duyguların, temiz sevmelerin ve hatrı kalmış özlemlerin
acil kanamalı bir şehirde bulunamayan kan grubu misali...
Seni yalanlara emanet ediyorum... Birbirinize iyi bakın...
Yazarım size...