Sabrım iftiralarla pişti,
Konuştukça küçüldü insanlar,
Kendime pay kaptım doğruluktan,
Kaldıkça yalnız anladım köreltmiş beni yalnızlık çoktan..
Saçlarıma kişi erkenden yağdırdı dünlerim,
Kabirler doldu ölü duygularım ile,
Onarılmadı kalbimin kırıklıkları,
Nede kırık duygularım,
Zordu anlamak yüzleri binbir yüzlü insanları..
Kalkmadı başım pişmanlıktan ,
Sindim köşeme,
Hasretim ağır bastı,
Yenildim düşmüşlüğüme yandım..
Afşin Dualı
Kayıt Tarihi : 23.1.2020 11:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/23/dogruluktan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!