Doğrularım Şiiri - Güven Tekin

İnandırmak zorunda değilim,artık kimseyi.
Herkesin doğruları, yanlışları, olduğu gibi,
Benimde, kendime göre doğrularım, yanlışlarım,var.
Hayat denilen, bu çıkmaz sokakta.

Dilde yaradır dediklerin, kalbe yara olur.
Yara bere içinde, yinede ayakta durmaya calışırsın.
Doğru bildiklerin uğruna, heder olursun.
İnanmak,güvenmek,uğramasada kapına, yüreğin oluk oluk kanar.

Sevda aşk,denizin de boğulan, ilk ben değilim.
Ama sonuncuda ben olmayacam.
Sahilde,kumdan kaleler yapsam da.
Dalgalar ,umutlarımı, hayallerimi, her seferinde yıkacak olsada,

Kimseye kendimi ispatlatmak zorunda değilim.
Aşk denilen kör kuyuya, düşmüşüm bir kere.
Kim elimden tutacak olsa, ona inanır güvenirim.
Her defasında, kabus görmüş gibi uyanırım hayellerimden.

Uykularım firari, uyuyamam korkudan.
Sessiz çığlıklarım, dermansız duyuramam.
Cehennemde ,yanacağımı bilsemde.
Doğrularımdan,asla ama asla vazgeçmem.