Çalışıyorum doğru olanı bulmaya,
Günleri saymayı bıraktım çoktan.
Yalanlar başlıyor etrafa dağılmaya,
Başıma dert açıyorum hiç yoktan.
Kaybettim artık kazanma yeteneğimi,
Ama öğrenemedim kaybetmeyi de.
Tedirgin bir rüzgar yokluyor yüreğimi,
Beceremiyorum yaşamayı da ölmeyi de.
Üşüyor ayaklarım mutsuzluk lahzalarında,
Buzlu bir suda hissediyorum sonsuzluğu.
Gerçeğe dönüyorum ufak iş kazalarında,
O zaman özlüyorum susatmayan susuzluğu.
Hayatın akışı mıydı doğru olan?
Yoksa mistik bir ruh mu onu adlandıran?
Sevdiren, özleten, anlamlandıran?
Manasız bir güzelliği andıran?
Özgür bir ruh çiğniyor bendimi,
Büyütüyor beni fark ettirmeden,
Hatırlatıyor bana kaybettiğimi kendimi,
Elalemin ağzına laf vermeden.
İzin vermiyor aptallık alemine dalmama,
En şehvetli uykulardan uyandırıyor.
Bazen izin veriyor hayattan bir doz almama
Beni yalan dünyayla kandırıyor.
Kayıt Tarihi : 31.7.2019 19:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!