Doğru İnsan Kalmamış Şiiri - Veysel Şimşek

İnsanlar kudurmuş değişmez huyu,
En yakın can Dostlar kazıyor kuyu,
Samanın altından yürütür suyu,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Öküzler haylazdır çekmez düveni,
Kimsenin kimseye yoktur güveni,
Dot zannetme yüze gülüp seveni,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Gözü pokta kalır akıllar Ayda,
Allah'tan korkarsın dersin hayhayda,
Senin dürüstlüğün etmiyor fayda,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Bu günden tezi yok yola gelelim,
Doğru dürüst alnımız ak ölelim,
Nasihat kâr etmez bunu bilelim,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Komşu arar komşusunun düşük yanını,
Fırsat bulsa af etmez alır canını,
Güçlüler güçsüzün emer kanını,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Bu Dünyanın her tarafı kan gölü,
Bunu yapan Adem oğlu Ademin dölü,
Hesatlık hainlik Dünyadaki tek rolü,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Benden senden laf alır herkese satar,
Geriden seyir eder pusuya yatar,
Çoktur sahtekârlar hep katar katar,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Dünyaya gelmesi güzel gitmesi zordur,
Doğrular dürüstler gözlerde hordur,
İyi İnsanlardan çok kötüler vardır,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Nefis uğruna kardeş kardeşi vurdu,
Yalancı İnsanlar şer işin kurdu,
Dünya hainlerle yalancı Yurdu,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.

Veysel derki sanma çilemiz doldu,
Aç gözlüler ne yitrdi ne buldu,
Herkes birbirini aldatır oldu,
Bu zamanda Doğru İnsan Kalmamış.