Doğru İnsan Görmedim Şiiri - Veysel Şimşek

Akşam yatar sabah kalkar unutur,
Yüzü karası akmış gibi sırıtır,
Suçlu suçsuz gibi hüküm yürütür,
İnan asıl doğru insan görmedim.

Nerde hak adalet yanlış terazi,
Bilse kendi olmuş nefsin kerizi,
Saysan çoklarının çoktur pürüzü,
Hayat fasıl doğru insan görmedim.

Dünyayı versende doymaz aç gözlü,
Çok inkârcı iftiracı tok sözlü,
Bilmediğimiz daha neler var gizli,
Berbat nesil doğru insan görmedim.

Ayla doğup güneş ile batanlar,
Aktan ak görünüp haram yutanlar,
Utanmadan her toplumda ötenler,
Berbat nesil doğru insan görmedim.
İnan asıl doğru insan görmedim.

Suçlu olup yalan ile aklanan,
Malın mülkün gölgesine saklanan,
Yalancının atı göğe şahlanan,
İnan asıl doğru insan görmedim.

Veysel derki; çöp çatanlar çoğaldı,
Baba ana kardeş bize ne oldu,
Dürüst doğru dokuz köyden kovuldu,
Yamyam nesil doğru insan görmedim.