Doğru çizgiler Şiiri - Cevat Çeştepe

say ki çocukları bacalardan içeriye bırakmaya başladı leylekler
kelebekler işte şimdi üşüyecektir, çiçekler ve bütün mevsimler
bunu anlatmaya kalksak zor anlatırız canımın içi, yangın yeri kıvılcımlarına
hele ana rahmi sıcağının ateşinden beslenen, insanlığın göbek bağlarına.
anlatırız belki anlatmasına ama onu da binbir yalanla ….

**

gökyüzü bulutsuzdur yazarken, günlük hava tahmin raporlarında
zırhları ıslatmadan deliveren, bir yalan yağmur yağıyor dışarıda
kan mı döküldü yoksa sokaklara, ihanete mi çatladı ki damarlar
bereket yerine damlalarında, binlerce silgi taşımakta yağmurlar
(kelebek ol gel saklan yüreğime, çiçek ol ve bütün mevsimler …)

/sen de sevmiyorsun biliyorum, yalan yağmurların damlalarını/

.

bu havada içimden gelmese de açmak, gündoğumuna pencereyi
ben gene de görürüm gözlerinde, bütün ışıklarıyla sabah güneşini
fısıldarken kulağına günaydın diye, o çok sevdiğin katıksız sesimle
belki soğuktur ellerim ama, onu da sen ısıt artık, sıcacık nefesinle
(sabah ol gel saklan yüreğime, günaydın ol ve her zaman bahar …)

/ben güneşi de sevmem, yalan yağmurlarla doldurursa bulutları/

.

şimdi kulağımıza gelen sesleri dinle, bizim için mi çalıyor şarkılar
yorganı çekelim başımıza, haberler nasılsa hep bildiğimiz yalanlar
bir doğru çizelim çizebilirsek, bulunduğumuz noktadan yarınlara
açalım bugünden yeni göç yollarını, leylekler konmadan bacalara
(yalnız ol gel saklan yüreğime, sevda ol doğur ve sınırsız insanlık…)

/gökyüzünü severiz denizleri de, orada bildiğimizden göç yollarını/

**

say ki, kelebeklere renklerini vermiş, sıcaktan eriyen mevsimler
ve arzın ortasındaki ateşten yaratılmış, aşk kokulu bütün çiçekler
doğru çizgi yalnızdır diye öğretmişti, son dersinde sürgündeki öğretmen
ıssız bir dağ köyündeydi, bir nehir kıyısında, küreksiz sandalını beklerken
ve denize ulaşacaktı, bir yılan gibi kıvrılıp giden o nehirden…