Dünya benim etrafımda dönmüyor,
Doğru.
Kapının dışında devam ediyor hayat.
Güneş hiç ara vermiyor mesela
Doğup batmaktan bıkmıyor hiç .
Ya da arabalar hiç hız kesmeden gidiyorlar yollar boyu.
Düşün ki her gün bir kelebek can veriyor avuçlarımda.
Kaç tane yara kabuk bağlıyor kimbilir.
Kaç tane ayrılık yeşilleniyor kaç kalpte.
Acı bendekinden ibaret değil,
Doğru.
Daha bin türü var kederin.
Unutulmuşlukların bini bir para.
Aldatılmışlıkların,aldanışların...
Tükenişler,can verişler adım başı karşımda.
Ben ne kadar da şanslıyım oysa.
Siliniyor yavaş yavaş karalarım.
Nefes alıyorum her sabah uyandığımda.
Üstelik iyiyim.
Artık seni taşımıyorum adımlarımda.
Görmüyorum sokak lambalarında yüzünü.
Her nefes aldığımda,
İçime çekmiyorum artık nefesini .
Görmüyorum yollarda ayak izlerini.
Bir bebek nasıl büyüyorsa anne kucağında günbegün
Ben de özlemini küçültüyorum beynimde her geçen gün
Ve yaptığım tek şey,
Dönüşünü izliyorum kendi dünyamın(!)
11.11.2008
Ankara
Kayıt Tarihi : 28.8.2018 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!