Doğmazki Şafaklar Şiiri - Atilla Durukan

kalleş gecelerden yükselirken kahpe sesler
arına saklanmış masum geceler aglar sessizce
ay erkenden dogmak istese de asla
bu vahşete doğmaz asla şafaklar.

elinde silahı sırt üstü yatmaktadır
şerefsiz çakal ölüsüne mermi sıkmaktadır.
gözleri açık dudaklarında kelimei şehadet
geceler masum kanlarla taşarken
bu vahşete doğmaz asla şafaklar

yalancı baharlar gibi söylenen sözlerle gelmez bahar,
vatanım üstünde açan her çiçeklte şehidimin kanı var
her taşın arkasındaki hainden alınmadıkça intikam,
bu vahşete doğmaz asla şafaklar.

unutmayın peygamberler safta bekler cennette
toprak aglayarak kucaklar,daha taze bedenler,
elinde kınası,dudakta yarin busesi var,
intikamı alınmayınca bu vahşete doğmaz asla şafaklar.

sen rahat uyu memedim,bak peygamber yanında,
ugruna kan döktüğün vatan olacaktır refahta.
her damlandan dogacaktır memetler
intikamın alınacak dogacak mezarına şafaklar.