doğmamış bir günün ardından sonuna kadar suya
batacak kadar güneşe
ve yanacak kadar ateşe
ihtiyacı var bensizliğin
senki yalnız geçen günlere sitem et benim için
belki gerek kalmaz o zaman dünyaya
yaşamak için.
Karanlığın içinden yükselen
küçük bir mum alevi
öyle aydınlatıyorki beni sen orada
milyonlarca yıldızın içinde
arasan bulamazsın
böyle gerçekten seveni
/aşk ile tığlar çekip minkire
karşı durmuşuz
ol sebepten kavm-i süfyan eşkiya
derler bize/
anlaşılanı oysa
ne güzeldir gül
bir de olmasa dikeni...
Kayıt Tarihi : 17.6.2000 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!