önce kirpiklerim döküldü
tuzla sulanmaktan..
kel oldu gözüm!
sonra bir ağrı oturdu kasığıma
topal kalıverdi,
itlerden sayıldı sözüm...
üç 'lâ havle velâ' dizdim
üçü de kalben ve uzaktan
sokağa atılmış kadın!
sabır ırmağına karıştı...
...dibinde tevekkül
ne aşkı? Tamamı kan revân...
binlerce bebe feryad etti
yetimim dedi, al beni
sağırdım!
sakatlık altında ağırdım...
sadece 'sev' dedim elimi
aylarca bunu bağırdım...
terkedilmiş öksüzler kimin dölü?
Kalbimden kanlı bir çocuk doğurdum,
aldım koynuma uyudum...
kundaksız...ve ölü!
(00:14)
Tarabya
15.12.2005
Andrea and
Ayşenur YazıcıKayıt Tarihi : 15.12.2005 00:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
aldım koynuma uyudum...
kundaksız...ve ölü!
Sanırım en yaşaması gereken bebe odur..
Tebrikler..
Öner Kaçıran
........
bu cümle..meale açık....biraz benden dinleyin..azıcık...olmaz mı..
.......
aslında bu döllerin hepsi,bir kaynaktan gelir.Farklı şebekelerle dağılır,rahim ırmaklarına..kimisi kaçak...
kontrol sistemleri çökmüş durumda..tesbitleri yok..kahrolası sistemin...
.......
hani 6 milyar dostum var dedinizya ,geride bırakmak isteyeceğiniz....kanmayın sakın..
hepsi dost değil...gerçek dostlar...işte onlar ki...
doğru şebeke tercihlerinde olanlardır ve başkalarının hayatını çalmayanlar..
Kadın,namusu için yaşar...erkek yaşatmaz..
....
Dünyada daha güzel günlere yelken açmak umudu ile....yüreğiniz melek kanadı kadar zarif olsun.
Sevgi ve saygılarımla...
sevgiyle
TÜM YORUMLAR (11)