Doğmamış Bebeğime Şiiri - Hüseyin Özdemir

Bir bebeğim var benim
Her şey den çok seviyorum
Ninnilerle büyütüyorum umutla
Dünyalar kuruyorum onun için
Gözyaşsız istiyorum onu
Ansızın inen akşamlardan
Karanlığa koşan günlerden sonra
Gün ışığından ütopyalar kuruyorum
Yeni bir dünyada
Bir an şimşekler çakıyor
Onca hızıyla yağan yağmur
Soğuk ve uzun kar günü gibi
Yakıyor evimin eşiğini
Dumanı tütüyor yoksulluğun
Aç çocuklar titretiyor
Issız sokak köşelerinde
Bir den bebeğim düşüyor aklıma
Aç ve sefil yaşam savaşında
Kara kışın ortasında
El varmaz güç yetmez olmuş
Başak sarısı saçlarına
Deniz mavisi gözleri ıslak
Aykırı ve yabancı
Silmiş ezilmiş üşümüş
Söyleyememiş nazlı bebeğim
Ne olur kızma bana
Seni gerçekten seviyorum
Bu dünyaya getirmeyeceğim seni
Affet beni
1990