Doğduğunda Daha Farklıydı Her şey

..

Doğduğunda daha farklıydı her şey.
Birilerinin yüzünü sahiden güldürebildin.
Ağlayan da oldu,
Anne dediğin o kutsal canlı mesela.
Ama sen biliyordun,
Bu sevinçten di,
Sadece sevinçten ağlatıyordun..

Kimse kıyamıyordu sana,
Tutarken daha dikkatliydiler..
Her şey yumuşaktı,
Dokunuşlar, öpüşler, seslenişler..

Yavaş yavaş büyümeye başladığında,
Hayat da sertleşti, sana karşı.
Sesinin kalınlaşmaya başladığı o çağlarda,
Ensesi kalınların dünyası olduğunu anlamaya başladın,
Bu yuvarlak ötesi yaşamın..

Aşkı hep, tutunacak dal olarak gördün.
Kırılıp elinde kalması da getirmedi, aklını başına.
Başka çaren yoktu,
Çünkü mutluluğun tek zaafı Aşktı
ve sen Aşkı içinde tutsak edip,
Mutluluk fidyesi istedin ve aptal gibi vermesini bekledin,
Bu cimri Hayattan
ve dedin ki;
Bu işe yalnızlığı karıştırırsan, ölür Aşk ...

Oysa,
dinleniyordu yüreğin,
acı tarafından
ve kıstırdılar seni bir gün,
Acı gerçekler
kurtarmak için yüreğindeki tutsağı..

Çıkan çatışmadan,
Yâr olmadan kurtuldun.
Yâr olamadan kurtuldu, içindeki Tutsak..