Doğduğum Yer Şiiri - Sinan Karakaş

Doğduğum Yer

İçimden bir gün doğduğum memleketime gitmek geldi,
Doğum büyüdüğüm,
Ağlayıp güldüğüm,
Oynayıp zıpladığım,
Sevindiğim, üzüldüğüm,
Hamurumun yoğrulduğa,
Çamurumun karıldığı,
Beni ben eden memleketime,
Sivereke,
Gittim,
Çok şeyler değişmişti,
Sağıma baktım,
Soluma baktım,
Bir tanıdık yüz bulamadım,
Eski günlerden izler aradım,
Tek tek eskiden izler bulabildim,
Camiler,
Minareler,
Şehrin tam orta yerinde duran kale,
Ana caddelerde de değişiklikler vardı,
Ana caddeden evimize doğru ilerledim,
Bir sağa bakıyordum bir sola,
Bütün suratlar değişmiş,
Yaşlılar gitmiş,
Gençler oturuyorlar dükkanlarda,
Evimize yakın geldiğimde,
Bir hayal kırıklığı yaşadım,
Evimizin yerini böyle görmemiştim,
Kırk yıl sonra evimizin yerinde yeller esiyordu,
Cadde olmuştu evimiz,
Üzerinden insanlar,
Hayvanlar,
Arabalar geçiyordu,
Tarih olmuştu,
Ben de o tarihin bir ayrıntısı,
Sağına baktım soluna baktım,
Yedi uyuyanlar gibi,
Burası benim doğduğum yer mi dedim.
Oradan biri gelip bana sormaz mı,
Yabancısınız herhalde diye,
Evet desem değilim,
Hayır desem değilim,
Dönüp adamın yüzüne baktım, baktım,
Kelimeler boğazımda düğümlendi,
Ağlamaklı bir sesle,
Dünün yerlisi,
Evet ne yazık ki bugününde yabancısıyım dedim,
Evet bu soruyla yabancı gibi kaldım orta yerde,
Gökyüzüne nasıl yağmur bulutları gelir,
Sonrada Allah ne vermişse yağmur olarak iner,
Evet benim de gözlerim de buğulanmalar,
Boğazımda tıkanmalar başladı,
Nihayet gök gürültüsü misali hıçkırıklarla ağlamaya başladım,
Gözlerimden bardaktan boşanırcasına yaşlar indi,
Ben bu gün,
Ben doğduğum,
Koşup oynadığım, bu şehirde yabancı olmuşum,
Yedi uyuyan olmaya gerek yok,
Üç yüz yıl beklemeye hiç gerek yok,
Kırk yılda kendi doğduğum toprakların yabancısı olmuştum,
Bu satırları yazarken, gözlerim yine buğulanmaya,
Boğazım yine tutulmaya başladı,
İyisi mi hiç karıştırmayayım,
Yarında bugünün yabancısı olacağım herhalde.

Sinan Karakaş